Armoede op het eiland: Een vergeten kwestie
DRAFT 5.0
4 augustus 2023
Eindelijk lijkt er aandacht te komen voor armoede op het eiland. Maar telkens wanneer er een specialist in een praatprogramma verschijnt, verschuift de focus weer naar het salaris van medisch specialisten en andere topinkomens, waar alles al over gezegd is. Ondertussen blijft onze zorg onbetaalbaar en zijn we het armste land binnen het koninkrijk, met maar liefst 31% van de bevolking die onder de armoedegrens leeft. Het verschil tussen rijk en arm is enorm, en de middenklasse lijkt te verdwijnen, mede door een exodus. Er moeten hervormingen komen om de economie en de middenklasse te laten groeien en de verschillen tussen rijk en arm te verkleinen.
Helaas komen we niet toe aan dit belangrijke gesprek, omdat de media vecht voor de belangen van rijke medici. Anderzijds wordt gesuggereerd dat onderstandstrekkers naast hun uitkering een ander inkomen hebben, wat mogelijk verklaart waarom ze weinig belangstelling hebben voor bij-, her- en omscholingsprogramma’s van het ministerie van SOAW. Niemand lijkt zich nog druk te maken over de te lage uitkeringen, vooral gezien de toenemende inflatie, en het te lage minimumloon. Ook het dure en inefficiënte openbaar vervoer draagt bij aan de financiële last voor mensen. Bovendien maakt de extreme hitte het bijna onverantwoord om tussen 11:00 en 17:00 uur naar buiten te gaan.
Mensen die zich in hun bubbel bevinden en geen zorgen hebben over hun inkomen, hebben makkelijk praten. Empathie is nooit ons sterkste punt geweest en we weigeren ons echt te verdiepen in armoede en de gevolgen ervan. Het is een algemene conclusie in de wetenschap dat armoede een toestand is die zelfs het functioneren van de hersenen negatief beïnvloedt. Om mensen uit de armoede te helpen, moeten ze eerst uit de overlevingsmodus worden gehaald, waarna ze de kans krijgen om te werken en zich verder te ontwikkelen. Het constant wijzen op de eigen verantwoordelijkheid en schuld van mensen in armoede werkt niet alleen contraproductief, maar mist ook empathie voor hun situatie.
Het wordt hoog tijd dat we ons collectief bewust worden van de ernst van armoede op het eiland en dat we daadwerkelijke stappen zetten om de situatie te verbeteren. Empathie, inzicht en een inclusieve aanpak zijn cruciaal om de vicieuze cirkel van armoede te doorbreken en een betere toekomst voor alle burgers te creëren.
Maar de discussie lijkt nu pas te beginnen. Op 2 augustus 2023 zap ik in op een gesprek op radio Z86. Daar hoor ik een mij bekende econoom commentaar leveren op het recent verschenen IMF-rapport over de economie van Curaçao. Er wordt uitgebreid stilgestaan bij de werkloosheid die gedaald is van rond de 20% tot 13%. Er wordt uitgebreid geargumenteerd dat er een enorme grijze economie is en dat mogelijk de werkloosheid veel lager zou kunnen liggen, zeker 10%, en wie weet zelfs 6%. Terecht merkt de econoom op dat het wel om hele lage inkomens zal gaan. Maar onbedoeld leiden dit soort discussies tot een relativering van de armoedecrisis. En zijn de werkende armen helemaal buiten beeld.
Op 3 augustus 2023, net als de dag ervoor, zit weer een specialist in een praatprogramma op Z86. Het lijkt alsof er een mediaoffensief is ingezet om de arme massa uit te leggen dat wij wel de hoofdprijs moeten betalen voor specialisten. De pers, die zichzelf kritisch noemt, slikt het als zoete koek. Ook de media zit opgesloten in verouderde en achterhaalde paradigma’s.
Miguel Goede
Comments