Twee weken na de verkiezingen

Twee weken na de verkiezingen

5 april 2025

Het is zaterdag. Al elf uur. De tijd vliegt. Twee weken geleden waren de verkiezingen. Twee weken. Maar het voelt als twee jaar geleden.

Misschien komt het omdat ik deze week bezig was met een masterclass Governance and Post-elections. Over de inhoud kan ik niets zeggen — vertrouwelijkheid is code — maar de gesprekken hebben me aan het denken gezet. Tegelijk was het een drukke week waarin ik weinig tijd had voor mezelf, waarin dingen bleven liggen. Dus ik adem in, en ik reflecteer.

Waarom voelt het alsof die verkiezingen zo lang geleden zijn? Misschien omdat de regeringspartij heeft gewonnen en alles gewoon doordraait. Of omdat we als samenleving snel weer overgaan tot de orde van de dag. Er is verrassend weinig gepraat over de uitslag. En eerlijk gezegd: misschien is dat logisch. Meer dan de helft van de mensen kreeg wat ze wilden.

Maar intussen gaan de bomen op het strand van Lagun eraan. En kondigt de minister van VVRP samen met MEO de bouw van nog twee grote hotels aan. Alsof duurzaamheid alleen iets voor conferentiezalen is. Window dressing. Mooie praatjes voor toeristische folders.

Tegelijk sloegen de nieuwe tarieven van president Trump in als een bom. Daar wordt wél over gepraat. Vooral over aandelenkoersen — stijgen ze, dalen ze? Het lijkt alsof iedereen belegt tegenwoordig. Of in elk geval: doet alsof. In werkelijkheid raakt het vooral de prijzen. En dat voelen we allemaal, of je nu belegt of niet.

Maar wat mij deze week echt raakte, was een artikel in het Antilliaans Dagblad: "Kloof woonmarkt vergroot; ook huurprijzen gaan richting hemel."

Een architect legt uit hoe, mede door het toerisme, wonen — bouwen, huren, kopen — onbetaalbaar is geworden. Vooral voor de 80% van de bevolking die moet rondkomen met minder dan XCG 3000 per maand.

En dan te bedenken dat we sinds 1 april — geen grap — officieel een nieuwe munt hebben. Vijftien jaar na de autonomie binnen het koninkrijk. Wat ons nu nog rest: een nieuwe landcode voor telecom. Dan zijn we weer even bij.

Toch realiseren maar weinigen zich wat er aan het verschuiven is. “It can't be paradise if locals can't afford to live here.”

Maar onder de oppervlakte… gromt het.

Miguel Goede